De trip naar Botswana en Zimbabwe

Woensdag 8 oktober t/m zondag 19 oktober

Woensdagochtend zouden we om 9.00 uur vertrekken. Met al onze voorraad eten en tassen stonden we netjes op tijd bij het huis van Heather. We konden natuurlijk weten dat we in Afrika zijn, dus dat niets op de afgesproken tijd gaat. Ik vind het nog steeds moeilijk om daar mee om te gaan, maar na veel gehang en een wijntje zijn we om 13.00 uur toch echt vertrokken. Met de bus en aanhanger compleet volgeladen zijn we deze dag naar het noorden van Zuid-Afrika gereden. Na een lange zit kwamen we ’s avonds laat bij ons hostel aan. Vlakbij het Krugerpark waar we de volgende dag heen zouden gaan. Mijn vakantie begon goed met allemaal schaafwonden op mijn been door gelijk bij het hostel in een greppel te vallen. Doordat het al laat was zijn we allemaal direct naar bed gaan.

Donderdag zijn we naar het Krugerpark gegaan. Dit is een nationaal beschermd park met allemaal “wilde” dieren. We hebben hier veel dieren gezien, waaronder 4 dieren van the big five. We hebben de buffel, olifant, neushoorn en luipaard gezien. Het zien van de luipaard was erg bijzonder, want dat gebeurt blijkbaar niet vaak. We hebben de leeuw helaas niet gezien (die hoort er ook nog bij), maar wel nijlpaarden, giraffen, zebra’s, krokodillen, apen (er sprong er een achterop onze trailer) en veel vogels. We hebben de hele dag in het Krugerpark rond gereden en zijn daarna naar een hostel vlakbij gegaan. Hier hadden ze een bar dus hebben we gezellig biertjes gedronken om de volgende dag weer een lange reis te maken richting de grens van Zuid-Afrika en Botswana.

Vrijdag hebben we vooral de hele dag in de bus gezeten en zijn we ’s avonds bij een sleep and go aangekomen. Bij deze kamers zat een handdoek in begrepen. Dat kwam voor mij goed uit, want ik was na twee dagen mijn beide handdoeken vergeten. Zaterdagochtend ben ik gaan douchen en bedacht me ineens dat als ik deze handdoek mee nam, ik er weer een had. Normaal zou ik veels te bang zijn om zoiets te doen, maar ik ging er vanuit dat het wel goed zou gaan. Niet dus, toen we weg wilden rijden kwam de manager naar ons toe waar de 4e handdoek was. Vertelt dat wij maar drie handdoeken hadden gekregen. De schoonmaaksters wisten echter zeker dat er vier handdoeken lagen. Dus wie heeft de 4e handdoek. Heather begon het voor ons op te nemen, maar ik begon me steeds schuldiger te voelen. Toch maar de bus uit en de aanhanger open. Even kijken of ik hem ook “per ongeluk” in mijn tas had gestopt. Wat toevallig, daar was de 4e handdoek. Gelukkig kon Heather er wel om lachen en konden we daarna verder rijden.

Deze zaterdag ging het dan gebeuren, op naar Botswana. Nooit gedacht dat ik tijdens deze 4 maanden Zuid-Afrika nog uit zou gaan. De reis naar de douane van Botswana ging eigenlijk vlekkeloos. Onderweg lekker geluncht en koffie (wat mis ik dat hier) gedronken. Door de douane kwamen we eigenlijk ook vrij snel doorheen. De enige vraag die ik daar kreeg was waarom wij toch met alleen maar meiden op reis waren, gelukkig! Doordat wij deze dag te laat vertrokken waren en eigenlijk wel heel lang hadden geluncht wilde Heather in een andere plaats gaan overnachten. Toen wij in die plaats aan kwamen stond er ook echt op een bord dat wij in de Getto waren op dat moment. Na veel vragen kwamen we eindelijk bij het hostel dat Heather in haar hoofd had. Er kwamen gelijk twee mannen om onze bus heen lopen die daarna op een afstandje naar ons gingen kijken. Niemand had er echt een fijn gevoel over, om hier de nacht te blijven. Zelfs Heather zei dat ze liever door reed naar de plaats waar ze echt heen wou, dan om hier te blijven. Dan te bedenken dat dit nog vele uren waren. Met deze beslissing hebben wij allemaal onze kussens uit de aanhanger gepakt, zodat wij nog enigszins in de bus konden gaan slapen. Niet wetend dat wij achteraf een heftige nacht te gemoed zouden gaan. Het eerste wat we tegen kwamen was een man midden op de weg. Hij hield ons aan en Heather begon met hem te praten. Deze man wilde geld van ons hebben en dan konden we doorrijden. Ik vond het allemaal een beetje gek, maar het was voor ons niet veel geld dus prima. Nadat we een tijdje door hadden gereden, begonnen auto’s zachter te rijden. Er bleek een brandende vrachtwagen op de weg te staan. Er liepen veel mensen op de weg en dan begint Heather plots vaart te maken en rijd overal tussen door en langs. Later vertelt ze ons dat het gevaarlijk werd hoe zacht wij reden met zoveel mensen, omdat het in Afrika dan “gebruikelijk” is om auto’s te gaan overvallen. Aangezien wij met veel meiden op stap zijn, is er ook vaak een toilet bezoek nodig. Dus midden in de nacht bij een bezinepomp gaan een aantal meiden naar de wc. Ik stond zelf met Lotte even mijn benen te strekken toen we zagen dat er een gevecht los brak bij het tankstation. Toen wij net weer in de bus zaten, kwam er een man richting onze bus rennen met een hele groep mannen met stokken achter hem aan. Deze man viel en kon daarom vrij simpel worden geslagen. Heather begon alvast verder te rijden richting de toiletten, omdat er nog meiden van de wc moesten komen. Zij kwamen niets vermoedend naar buiten, toen de man weer richting onze kwam rennen. Heather begon toen zachtjes te rijden en de andere meiden moesten zowat in de bus springen. De politie was er al een tijdje, maar was nu dichter bij de groep vechtende mannen gereden en daardoor ook dichter bij ons. Heather legde uit dat de politie hier zo in het wilde weg kan beginnen te schieten, maar ook dat die mannen onze bus zouden kunnen overnemen en ze daarom begon te rijden. Maar ook dat ze zich zelf in veiligheid wilde brengen, want als haar wat zou gebeuren, zouden wij ook niets meer kunnen. Ik was zo gespannen van al die avonturen achter elkaar dat ik er ondertussen echt buikpijn van had gekregen. We vervolgden onze weg verder toen de onderkant van de bus een grote steen of iets raakte. Ik was echt doodsbenauwd dat de bus het zou gaan begeven en we moesten uitstappen in het donker ergens op een verlaten weg wat ook vast weer levensgevaarlijk zou zijn. Gelukkig gebeurde dit niet, maar kwamen we wel weer een man tegen op de weg. Dit keer wilde hij Heather haar rijbewijs zien en was het daarmee klaar gelukkig! Hierna konden we doorrijden naar Maun, onze plaats van bestemming. Toen we ons hostel/camping hadden gevonden was het inmiddels een uur of 5 in de nacht. Er was alleen nog een bewaker die daar rond liep dus een kamer krijgen zat er niet in en niemand had nog zin om een tent op te zetten. We besloten om maar verder te gaan slapen in de bus voor een paar uur en dan wel verder te zien.

Toen het licht werd zondag zijn we gaan vragen naar een kamer. Deze bleken allemaal vol geboekt te zijn, maar ze hadden wel safari tenten. Dit waren twee persoonstenten met bedden erin. Geweldig eindelijk kunnen we slapen. Nou niet dus, het was erg warm in Botswana dus je werd de tent uitgebrand. Deze dag hebben we lekker gerelaxt bij het zwembad. Aan het eind van de middag ben ik met de helft van de groep met een boot mee gegaan om even twee uur te varen. Het leek net of je in Nederland op een boot zat, want zo zag de natuur er daar ook uit. We zijn ook nog in het water geweest waar de krokodillen ook in zwemmen, maar die waren nu niet in de buurt natuurlijk. Dit was echt lekker uitwaaien en ’s avonds hebben we in de bar gezeten.

Maandag gingen er een heel aantal met Mokorro tocht mee. Dit is een soort tweepersoons kano waarin je zelf niet hoeft te peddelen. Er werd verteld dat je krokodillen en nijlpaarden tegen kunt komen en dat je door hun met je boot omgeslagen kunt worden al gebeurde dit nooit. Die schijterd dat ik ben, heb dit aan me voorbij laten gaan samen met nog twee anderen. Ik vond dat ik wel even genoeg avontuur had mee gemaakt. Ik heb lekker de hele dag in de zon aan het zwembad gelegen en aan het eind van de dag met een boot de rest van de groep opgehaald. Deze avond hebben we natuurlijk ook weer afgesloten in de bar, want de volgende dag zag ons weer een lange reis tegemoet.

Dinsdagochtend zijn we na veel gedoe met de bus en aanhanger die de bult niet meer op kwamen vertrokken. Onderweg liep er een olifant langs de kant van de weg. Echt super indrukkend wekkend en wat zijn ze groot! Een stukje verder was er een hele groep olifanten. Toen Heather de bus keerde gingen de olifanten even later oversteken. Dit was nog wel even spannend toen een van de olifanten richting onze bus ging staan en met zijn oren begon te klapperen. Gelukkig kwamen er twee vrachtwagens hard aanrijden waardoor ook de laatste olifant van de weg af ging. Hierna zijn we door gereden naar Kasane. Na veel gezeur over een plek konden we dan eindelijk onze tent opzetten. Wij besloten met zijn vieren om alleen de binnentent op te zetten. Daar zaten we dan tussen de apen, wilde zwijnen en boommuizen. Ook hier moesten we ons hapje weer opwarmen en hoe, met een gaspitje op de grond hebben we spinazie, hamburgers en brood gegeten met een lauw biertje. Een echt campinggevoel. Toen we op bed wilden hoorden we een luid gebrul. Dit bleek een nijlpaard te zijn. Al dachten sommigen van ons dat de buurman aan het snurken was. Gelukkig zagen we al vrij snel bewakers richting het water lopen en konden wij in onze tent ‘rustig’ de sterren gaan bekijken.

Woensdagochtend was ik al vroeg wakker en ben ik richting het zwembad gegaan. Bij de camping waren ook hostels en was het allemaal vrij luxe. We hebben een ontbijt buffet genomen en zoveel gegeten alsof ik al jaren niets meer had gehad. Zulk eten heb ik sinds we in Afrika zitten nog niet gehad. Hierna hebben we lekker gezwommen, in de zon gelegen en flink gebruik gemaakt van de Wi-Fi. Heather wou nog naar een “wildpark”, maar wij hadden wel even genoeg dieren gezien dus bleven lekker chillen. Deze avond zouden we doorrijden naar Zimbabwe, maar dan moet je wel voor 21.00 uur bij de douane zijn. Wij zaten om 18.30 uur allemaal paraat, maar nog geen Heather. Na dik een half uur wachten kwam ze er toch eindelijk aan. We waren echt net op tijd bij de douane, want achter ons ging de deur dicht. Onderweg naar het hostel kwamen we weer van allerlei dieren tegen langs de kant van de weg. Bij het hostel aangekomen leek er niemand te zijn, maar na lang zoeken kwamen we toch de manager nog tegen. Het deed een soort kampvuurtje voor ons aan, zodat wij nog marshmallows konden roosteren. We hadden bij dit hostel voor het eerst een kamer met zijn allen en een klamboe.

Donderdag begin van de middag zijn we vetrokken met onze backpack op de rug naar een ander hostel in de buurt. Naar HET partyhostel van Zimbabwe in de buurt van de Victoria watervallen. Toen wij ons hier hadden geïnstalleerd zijn we zelf ook naar de watervallen gegaan. Het was echt super mooi daar. Toen wij aan kwamen lopen zagen we een regenboog vanuit de watervallen komen, super vet. Er waren verschillende punten waar je naar de watervallen kon kijken. Bij elke punt dat we verder liepen zagen we de watervallen steeds mooier. Terwijl we daarvoor al weer ontzettend veel foto’s hadden gemaakt. Deze dag hebben we ook besloten om de volgende dag te gaan raften. Spannend, maar het leek me ook een geweldig avontuur. ’s Avonds zijn we uit eten geweest en hebben we een leuk feestje gehad in het hostel.

Vrijdag ging het dan gebeuren. We stonden om 7.00 uur in de ochtend klaar om opgehaald te worden voor het raften. We kregen eerst uitleg over het raften, hoe we moeten peddelen, wat te doen als je in het water ligt etc. Hierna kregen we onze uitrusting en een peddel en gingen we op weg naar de raftbaan bij de Victoria watervallen. Het begon al met een lange en steile trap naar beneden en daarna klimmen over de rotsen om bij de boot te komen waar we gingen starten. Ik was hierna al uitgeput moest het 3,5 uur raften nog beginnen. Tijdens het raften zouden we 19 rappids (er waren ook a b en c’s dus eigenlijk waren het er meer) tegen komen. Dit zijn een soort hindernissen / punten waar het heftig(er) is en waar het eigenlijk dus ook allemaal om gaat. De eerste rappids gingen goed en kwamen we dus ook zonder kleerscheuren vanaf. Helaas ben ik wel twee keer uit de boot gevallen. De eerste keer was ik geschrokken nadat ik onder de boot was terecht gekomen en het me niet direct lukte om er onderuit te komen. Toen we even weer hadden gevaren en het een rappid goed was gegaan kon ik er weer van genieten om de rappids te gemoed te gaan. Bij rappid nummer 13 moesten we eerst nichtjes, daarna 3 dochters en toen the mother te lijf gaan. Ze hadden allemaal verschillende graden en the mother was graad 5+. De eerste rappids hebben we overleefd maar toen kwamen we bij the mother. Er sloegen golven onder de boot waardoor de hele linkerkant van de boot viel, waaronder ik. Toen ik eruit viel dacht ik oké, daar gaan we weer. Toen sloeg de boot alsnog over ons heen, waardoor ik er weer onder zat. Ook nu dacht ik nog, ik weet wat ik moet doen rustig blijven, maar door de heftige stroming duurde het dit keer wel wat langer om onder de boot vandaan te komen. Elke keer als ik me eronder vandaan wilde duwen draaide de boot weer. Toen ik eronder vandaan was, was ik in eerste instantie opgelucht. Ik dacht zo dat hebben we ook weer gehad. Maar toen werd ik vrij snel mee getrokken door de stroming en kon ik niet meer boven water komen. Eerst was ik in paniek, maar toen drong het weer tot me door dat ik rustig moest blijven en mijn zwemvest me dan vanzelf boven water trok. Dit gebeurde alleen niet, ik bleef maar onder wat doordat de golven steeds weer over mij heen sloegen. Op een gegeven moment had ik nog maar weinig adem over en wist ik niet meer wat ik moest doen. Ik dacht toen ik moet mijn armen proberen boven water te steken in de hoop dat dan iemand nog ziet waar ik in het water lig. Ik raakte weer in paniek en dacht dit is het. Maar toen kwam ik uit de stroming en zag ik een kajak (die gingen als beveiliging mee om je weer terug naar je boot te brengen). Ik kon er eerst niet bij, maar toen ik de kajak uiteindelijk vast had was ik echt opgelucht. De kajak bracht me naar de dichtstbijzijnde boot. Dit waren mensen die ik niet kende, toen ik er eindelijk in zat ben ik in tranen uitgebarsten. Ik kon niet meer stoppen en moest toen ik weer in mijn eigen boot zat eerst tot rust worden gebracht. Ik was doodsbang, maar moest wel door raften want we hadden nog een aantal rappids te gaan. In alle angst moest ik door raften. Ik kon mijn geluk niet op toen ik hoorde dat we klaar waren. Ik was zo blij dat ik weer een voet aan land kon zetten. Helaas begon toen de volgende ellende. We waren nu aan de andere kant van de rivier en moesten weer een hele klim maken. Hier was echter geen trap, dus we moesten klimmend een berg van 50 feet (250 meter) op. En dat nadat ik ’s morgens voor 7 uur voor het laatst had gegeten en mentaal (na mijn water avontuur) compleet gesloopt was. Ik had natuurlijk geen keus, dus moest er aan beginnen. Na een aantal stops was ik eindelijk boven. Hier kregen we wat te eten en werden we weer naar ons hostel gebracht. Toen ik bij het hostel even alleen ging zitten vlogen alleen de beelden nog maar door mijn hoofd van toen ik onder water zat. Ik kon alleen nog maar janken. Deze beelden hebben me de rest van de middag en avond nog achtervolgd. De mensen van het raften kwamen langs met foto’s en video’s van het raften. Ik vond het erg spannend om hier naar te kijken. Maar ik moet zeggen het zijn wel super vette foto’s en een gave film geworden. ’s Avonds nog even wat gedronken en zo laat mogelijk naar bed, zodat ik direct in slaap zou vallen. Gelukkig gebeurde dit ook!

Zaterdag zijn we de winkels afgestruind voor souvenirs. Deze dag zijn we om 18.30 uur vetrokken om weer richting Zuid-Afrika te gaan. Dit betekende voor ons dat we alweer een nacht in de bus moesten doorbrengen. ’s Avonds / ‘s nachts in Zimbabwe zijn we een aantal keer langs een politie controle gekomen. De eerste keren lukte dit vrij goed en konden we zo doorrijden. Tot dat we een politieman tegen kwamen die onze bus ging inspecteren. Hij had Heather haar rijbewijs en vertelde toen dat de vriezer die wij in de bus hadden niet was toegestaan. Daarom wou hij ons meenemen naar het politiebureau. Heather ging toen een heel verhaal houden dat wij studenten van de kerk waren en dat hij niet over GOD kan oordelen. En ja hoor, ze kreeg het weer voor elkaar, we mochten doorrijden. Midden in de nacht (rond een uur of 5) kwamen we aan bij de douane. Ook hier konden we vrij snel de grens oversteken.

Zondag hebben we ook nog de hele dag gereden (onvoorstelbaar dat iemand zolang achter elkaar kan rijden). Rond een uur of 10 ’s avonds kwamen we eindelijk aan op GGA. We hebben snel alles uitgeladen, zodat we direct ons bed ik konden kruipen. De volgende dag stond er weer vrijwilligerswerk op de planning. Ik heb een super leuke vakantie gehad, maar was na alle spannende avonturen ook wel weer blij om terug te zijn.

Liefs Iris